- “Hiperaktif bu çocuk, tüm gün yerinde hiç durmadı.”
- “Benimki o kadar mızmız ki, bütün gün her şeye ağladı.”
- “Biz çok utangacız, kimseyle konuşmaz bizimki.”
- “Bizim oğlan her şeyden korkar, korkak bu çocuk.”
- “O kadar geveze ki, bir dakika susmuyor.”
Çoğu zaman ailelerin çocuklarıyla ilgili başkalarının yanında yukarıdaki cümlelere benzer şekilde yaptıkları etiketlemeleriyle karşılaşmaktayız. Ebeveyn anlatırken bu tarz cümleler çok normal gibi gelse de bu etiketlerin çocuklara nasıl bir mesaj verdiği ve çocuğun o an ne hissettiği asıl önemli olandır.
Ebeveynin ya da çevrenin yaptığı “etiket“ zamanla çocuğun kimliği haline gelebilir. Çoğu zaman yapıştırılan etiketlerle şikayet edilen alanların ve çocukların diğer olumlu davranışlarının gelişmesi engellenmiş olur.
Her çocuğun farklı olduğunu, farklı yetenekleri olabileceğini ve farklı şekillerde davranabileceğini unutmamak gerekir.
Çocuğa genel bir etiket yapıştırmak yerine çocuğun davranışı üzerine ve olumlu şeylere odaklanmak önemlidir.